Berichten van Mokicco ontvangen wij van Carl-Erik en plaatsen wij hier om je op de hoogte te houden van hun ontwikkelingen.
Hier in Tanzania leven we net als in de hele wereld met corona. Ik moet zeggen – zelfs als je het misschien niet met me eens bent – dat ik denk dat alle beperkingen rond corona zo overdreven zijn. We mogen geen handen schudden, we moeten een paar meter van elkaar staan, we moeten wat ze noemen “barakoa” op onze mond hebben. En de kerk lijkt trots en voorzichtig te zijn en sluit de zondagsschoolklassen en in sommige kerken moet je bij elkaar blijven zitten.. Ik geloof dat corona een ziekte is – maar ik geloof niet dat alle mensen die zouden sterven aan corona, zijn gestorven aan corona. We kunnen om andere redenen sterven.
Hier in Tanzania heeft president Magufuli officieel de kerken de schuld gegeven van alle paniek omdat ze zo bang zijn. Hij vertelde de bisschoppen en de priesters om in God te geloven en mensen vertrouwen te geven. Hij heeft ook gezegd – wat ik ook schreef in een artikel aan een tijdschrift in Zweden – dat angst voor corona gevaarlijker is dan corona zelf. Er is een verhaal over de pest die 10.000 mensen zou hebben gedood. Iemand vroeg de pest: ‘Heb je 10.000 mensen vermoord?’ “Nee”, antwoordde de pest, “ik heb niemand vermoord, behalve de angst voor mij 10.000”.
Het dragen van “barakoa”, geen handen schudden, dat geeft mensen angst. Gisteren hoorde ik ook van officiële autoriteiten hier in Tanzania dat ze suggereerden dat mensen met die ziekte moeten leren leven, omdat we ook met andere ziekten moeten leven en zich niet moeten gedragen zoals we met corona hebben gedaan. Mensen worden wakker en worden nuchter!
Ik ben erg trots op MOKICCO dat we zoals gewoonlijk hebben gewerkt. Onze kinderen werken zoals gewoonlijk, we bouwen zoals gewoonlijk huizen voor weduwen, we hebben de gebruikelijke diensten – en niemand is ziek geweest. Geen enkele van onze 130 kinderen in de gezinswoningen is ziek geweest. Geen enkele ouder is ziek geweest. Geen enkele weduwe is ziek geweest. We hebben in onze kapel met mensen volop diensten gehad en geen enkele kerkganger is ziek geweest. Niemand in onze boekwinkels is ziek geweest.
Wat te vermelden vooral van de afgelopen weken?
Misschien twee dingen. Zondag 3 mei werden we weer uitgenodigd in de Moravische Kerk in Arusha. Ze wilden ons en MOKICCO bedanken voor onze hulp bij het bouwen van een kleuterschool in een missiegebied in het Masai-land ten zuiden van Arusha. De Moravische gemeente was zo dankbaar en had ook een bord gemaakt om op het nieuwe gebouw te plaatsen. (foto).
Een andere speciale gebeurtenis was dat MOKICCO zijn eerste evangelist naar een missiegbeid in Geita aan het Victoriameer stuurde. Zijn naam is Pascal en zijn geschiedenis is ook bijzonder. Zijn ouders zijn gescheiden en zijn hertrouwd. Pascal was in geen van de nieuwe families welkom – en de vader had het huis waar Pascal tijdelijk woonde op slot gedaan. Hij kwam naar ons toe, vanaf het begin verstopte hij zich hier bijna, maar we begonnen hem beter te leren kennen en hem te waarderen. Een Anglicaanse kerk in Geita had een evangelist nodig in ene missiegebied en zondag 10 mei baden we voor Pascal en stuurden hem. Laten we hem volgen met onze gebeden en laten we God blijven bedanken en bidden voor MOKICCO.
Carl-Erik
This post is also available in: Engels